αντίφαση

Ελληνικά (el) [επεξεργασία]

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	αντίφαση	οι	αντιφάσεις
γενική	της	αντίφασης & αντιφάσεως	των	αντιφάσεων
αιτιατική	την	αντίφαση	τις	αντιφάσεις
κλητική		αντίφαση		αντιφάσεις
όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

αντίφαση < αρχαία ελληνική ἀντίφασις < ἀντίφημι < ἀντί + φημί

αντίφαση θηλυκό

(λογική) η ύπαρξη έγκυρων συνεπαγωγών που ξεκινούν από μία θέση (ή θέσεις) και καταλήγουν σε μία πρόταση που είναι ψευδής ή ισοδύναμα, σε μια πρόταση και την άρνησή της, κάτι που αποδεικνύει ότι η θέση δεν μπορεί να είναι αληθής
(λογική) σύνθετη λογική πρόταση που είναι πάντα 'Ψευδής'^[1]