βουβάλιον

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	βουβάλιον	τὰ	βουβάλιᾰ
γενική	τοῦ	βουβαλίου	τῶν	βουβαλίων
δοτική	τῷ	βουβαλίῳ	τοῖς	βουβαλίοις
αιτιατική	τὸ	βουβάλιον	τὰ	βουβάλιᾰ
κλητική ὦ!		βουβάλιον		βουβάλιᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		βουβαλίω
γεν-δοτ	τοῖν		βουβαλίοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

βουβάλιον (ελληνιστική κοινή) < βούβαλ(ος) + ιον

Ουσιαστικό

βουβάλιον, -ου ουδέτερο (ελληνιστική κοινή)

1. (φυτό, λαχανικό) είδος άγριου αγγουριού
2. (κόσμημα) (στον πληθυντικό) είδος βραχιολιού

Άλλες μορφές

• βουβάλιος (αρσενικό)

Πηγές

• βουβάλιον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.