δάσυνση

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	δάσυνση	οι	δασύνσεις
γενική	της	δάσυνσης*	των	δασύνσεων
αιτιατική	τη	δάσυνση	τις	δασύνσεις
κλητική		δάσυνση		δασύνσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, δασύνσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

δάσυνση < αρχαία ελληνική δασύνω (στα αρχ. ελλ. κάνω κάτι πυκνό ή τραχύ)

Ουσιαστικό

δάσυνση θηλυκό

1. η ανεμπόδιστη εκβολή αέρα κατά την προφορά ορισμένων φθόγγων στην αρχαιότητα
2. η τοποθέτηση τού πνεύματος της δασείας σε φωνήεντα, διφθόγγους και στο σύμφωνο ρ επειδή προφέρονταν (μέχρι ίσως τους πρώτους μεταχριστιανικούς αιώνες) με την αχνή εκπνοή ενός αόρατου συμφώνου, συνήθως του "χ"
3. η τροπή ψιλών συμφώνων (π, κ, τ) σε δασέα (αντίστοιχα, φ, χ, θ) όταν ακολουθεί φωνήεν που δασύνεται.

Συγγενικά

• δασύνω
• δασεία

Μεταφράσεις

    δάσυνση

αγγλικά : aspiration (en)