διάδοσις

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	διάδοσῐς	αἱ	διαδόσεις
γενική	τῆς	διαδόσεως	τῶν	διαδόσεων
δοτική	τῇ	διαδόσει	ταῖς	διαδόσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	διάδοσῐν	τὰς	διαδόσεις
κλητική ὦ!		διάδοσῐ		διαδόσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		διαδόσει
γεν-δοτ	τοῖν		διαδοσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

διάδοσις < διαδίδωμι, διαδιο- < δια- + δο- (πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *deh₃- ) + -σις → δείτε και τις λέξεις δόσις και δίδωμι

ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇘ νέα ελληνικά: διάδοση

Ουσιαστικό

διάδοσις, -εως θηλυκό

1. διανομή
2. παραχώρηση
3. (ελληνιστική σημασία) επικοινωνία, διάδοση

Συγγενικά

• διαδόσιμος
• διαδοτέος

→ και δείτε τις λέξεις διαδίδωμι και δόσις

Πηγές

• διάδοσις - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• διάδοσις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.