διακριτικότης

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	διακριτικότης	αἱ	διακριτικότητες
γενική	τῆς	διακριτικότητος	τῶν	διακριτικοτήτων
δοτική	τῇ	διακριτικότητῐ	ταῖς	διακριτικότησῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	διακριτικότητᾰ	τὰς	διακριτικότητᾰς
κλητική ὦ!		διακριτικότης		διακριτικότητες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		διακριτικότητε
γεν-δοτ	τοῖν		διακριτικοτήτοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'τάπης' όπως «τάπης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

διακριτικότης (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική διακριτικό(ς) + -της

Ουσιαστικό

διακριτικότης, -ητος θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) η ικανότητα για διάκριση

Πηγές

• διακριτικότης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.