κίλλος

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	κίλλος	οἱ	κίλλοι
γενική	τοῦ	κίλλου	τῶν	κίλλων
δοτική	τῷ	κίλλῳ	τοῖς	κίλλοις
αιτιατική	τὸν	κίλλον	τοὺς	κίλλους
κλητική ὦ!		κίλλε		κίλλοι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		κίλλω
γεν-δοτ	τοῖν		κίλλοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δρόμος' όπως «δρόμος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κίλλος (ελληνιστική κοινή) < κιλλός με αναβιβασμό του τόνου

Ουσιαστικό

κίλλος αρσενικό (ελληνιστική κοινή)

• (θηλαστικό ζώο) γάιδαρος

Άλλες γραφές

• κεῖλος

Άλλες μορφές

• κίλλης

Πηγές

• κίλλος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• κίλλος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.