κορίαννον

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	κορίαννον	τὰ	κορίαννᾰ
γενική	τοῦ	κοριάννου	τῶν	κοριάννων
δοτική	τῷ	κοριάννῳ	τοῖς	κοριάννοις
αιτιατική	τὸ	κορίαννον	τὰ	κορίαννᾰ
κλητική ὦ!		κορίαννον		κορίαννᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		κοριάννω
γεν-δοτ	τοῖν		κοριάννοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κορίαννον < → λείπει η ετυμολογία

ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ↷ λατινικά: coriandrum

Ουσιαστικό

κορίαννον, -ου ουδέτερο

1. (φυτό, βότανο) κολίανδρος (Coriandrum sativum)

   ※  5ος/4ος πκε αιώνας ⌘ Ἀριστοφάνης, Ἱππῆς, στίχ. 682 (680-682)

   οἱ δ᾽ ὑπερεπῄνουν ὑπερεπύππαζόν τέ με | ἅπαντες οὕτως ὥστε τὴν βουλὴν ὅλην | ὀβολοῦ κοριάννοις ἀναλαβὼν ἐλήλυθα.

   Κι αυτοί να με υψώνουν ως τον ουρανό και να μ᾽ έχουν στα πούπουλα· | έτσι ολάκερη τη βουλή | με κόλιαντρα μιας δεκάρας την κατάχτησα, και νά με!

   Μετάφραση (2005): Ηλίας Σπυρόπουλος, Θεσσαλονίκη: Ζήτρος @greek‑language.gr

2. (κόσμημα) γυναικείο κόσμημα

Άλλες μορφές

• κορίανδρον
• κορίαμβλον
• κορίανον

Πηγές

• κορίαννον - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• κορίαννον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.