κυριότης

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	κῡριοτητ-
ονομαστική	ἡ	κυριότης	αἱ	κυριότητες
γενική	τῆς	κυριότητος	τῶν	κυριοτήτων
δοτική	τῇ	κυριότητῐ	ταῖς	κυριότησῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	κυριότητᾰ	τὰς	κυριότητᾰς
κλητική ὦ!		κυριότης		κυριότητες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		κυριότητε
γεν-δοτ	τοῖν		κυριοτήτοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'τάπης' όπως «τάπης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κυριότης (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική κύριο(ς) + -της

Ουσιαστικό

κυριότης, -ητος θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) κυριότητα, κυριαρχία

Σύνθετα

• πολυκυριότης

Πηγές

• κυριότης - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• κυριότης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.