μόναση

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	μόναση	οι	μονάσεις
γενική	της	μόνασης*	των	μονάσεων
αιτιατική	τη	μόναση	τις	μονάσεις
κλητική		μόναση		μονάσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, μονάσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μόναση < μεσαιωνική ελληνική μόνασις < μονάζω < ελληνιστική κοινή μονάζω < αρχαία ελληνική μόνος

Ουσιαστικό

μόναση θηλυκό

• (σπάνιο, θρησκεία) η διαδικασία / πράξη ή το αποτέλεσμα τού μονάζω

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις μονάζω και μόνος

Μεταφράσεις

    μόναση