ναυφθορία

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ναυφθορίᾱ	αἱ	ναυφθορίαι
γενική	τῆς	ναυφθορίᾱς	τῶν	ναυφθοριῶν
δοτική	τῇ	ναυφθορίᾳ	ταῖς	ναυφθορίαις
αιτιατική	τὴν	ναυφθορίᾱν	τὰς	ναυφθορίᾱς
κλητική ὦ!		ναυφθορίᾱ		ναυφθορίαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ναυφθορίᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		ναυφθορίαιν
1η κλίση, ομάδα 'χώρα', Κατηγορία 'σοφία' όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ναυφθορία < ναύφθορ(ος) + -ία

Ουσιαστικό

ναυφθορία, -ας θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

• ναυάγιο, απώλεια πλοίων

  ※  Tullius Geminus (Τύλλιος Γέμινος) στην ⌘ Παλατινή Ανθολογία, 7.73 @perseus.tufts.edu

  ἀντὶ τάφου λιτοῖο θὲς Ἑλλάδα, θὲς δ᾽ ἐπὶ ταύταν
  δούρατα, βαρβαρικᾶς σύμβολα ναυφθορίας,
  καὶ τύμβῳ κρηπῖδα περίγραφε Περσικὸν Ἄρη
  καὶ Ξέρξην: τούτοις θάπτε Θεμιστοκλέα.

Πηγές

• ναυφθορία - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ναυφθορία - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.