νεικεστήρ

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	νεικεστήρ	οἱ	νεικεστῆρες
γενική	τοῦ	νεικεστῆρος	τῶν	νεικεστήρων
δοτική	τῷ	νεικεστῆρῐ	τοῖς	νεικεστῆρσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	νεικεστῆρᾰ	τοὺς	νεικεστῆρᾰς
κλητική ὦ!		νεικεστήρ		νεικεστῆρες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		νεικεστῆρε
γεν-δοτ	τοῖν		νεικεστήροιν
3η κλίση, Κατηγορία 'κλητήρ' όπως «κλητήρ» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

νεικεστήρ < νεικέω

Ουσιαστικό

νεικεστήρ, -ῆρος αρσενικό

1. (σπάνιο) που κατηγορεί κάποιον, κατήγορος

   ※  7ος↑ αιώνας ⌘ Ἡσίοδος, Ἔργα καὶ Ἡμέραι, 716 (715-716)

   μηδὲ πολύξεινον μηδ᾽ ἄξεινον καλέεσθαι, | μηδὲ κακῶν ἕταρον μηδ᾽ ἐσθλῶν νεικεστῆρα.

   Μήτε να λέγεσαι άνθρωπος που φιλοξενεί πολλούς, μήτ᾽ αφιλόξενος, | μήτε και φίλος των κακών, μήτε και των καλών κατήγορος,

   Μετάφραση (2001): Σταύρος Γκιργκένης, Θεσσαλονίκη: Ζήτρος @greek‑language.gr

2. (σπάνιο) φιλόνικος, καυγατζής

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις νεικέω και νεῖκος

Πηγές

• νεικεστήρ - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• νεικεστήρ - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.