οὕς

Αρχαία ελληνικά (grc)

Κλιτικός τύπος αντωνυμίας

οὕς

• (αναφορική αντωνυμία) αιτιατική πληθυντικού, αρσενικού γένους του ὅς

Δείτε επίσης

η αναφορική αντωνυμία «ὅς»
Σημειώνεται η προσωδία του α εκεί που είναι μακρό.
αριθμός	ενικός			πληθυντικός			δυϊκός
γένη → πτώσεις ↓	αρσενικό	θηλυκό	ουδέτερο	αρσενικό	θηλυκό	ουδέτερο	τριγενές	θηλυκό (σπάνια)
ονομαστική	ὅς	ἥ	ὅ	οἵ	αἵ	ἅ	ὥ	ἅ (ᾱ)
γενική	οὗ ὅου (επικός)	ἧς ἕης (επικός)	οὗ	ὧν			οἷν	αἷν
δοτική	ᾧ	ᾗ	ᾧ	οἷς, οἷσι(ν)	αἷς ᾗς (επικός) ᾗσι(ν) (επικός)	οἷς, οἷσι(ν)	οἷν	αἷν
αιτιατική	ὅν	ἥν	ὅ	οὕς	ἅς (ᾱ)	ἅ	ὥ	ἅ (ᾱ)
Παράρτημα:Γραμματική: Αντωνυμίες