πριστήρ

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	πριστήρ	οἱ	πριστῆρες
γενική	τοῦ	πριστῆρος	τῶν	πριστήρων
δοτική	τῷ	πριστῆρῐ	τοῖς	πριστῆρσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	πριστῆρᾰ	τοὺς	πριστῆρᾰς
κλητική ὦ!		πριστήρ		πριστῆρες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		πριστῆρε
γεν-δοτ	τοῖν		πριστήροιν
3η κλίση, Κατηγορία 'κλητήρ' όπως «κλητήρ» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

πριστήρ < πρίω

Ουσιαστικό

πριστήρ, -ῆρος αρσενικό (ελληνιστική κοινή)

1. πριόνι
2. πριονιστής

Συνώνυμα

• πριόνιον
• πρίων

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη πρίω

Πηγές

• πριστήρ - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• πριστήρ - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.