προσημείωσις

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

προσημείωσις < προσημειῶ + -σις (-ωσις) ή (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή προσημείωσις

Ουσιαστικό

προσημείωσις θηλυκό

• προσημείωση

Συγγενικά

• προσημειῶ (κλίση -όω)

Πηγές

• προσημείωσις - LBG - Trapp, Erich, et al. (1994–2007) Lexikon zur byzantinischen Gräzität besonders des 9.-12. Jahrhunderts (Λεξικό της Βυζαντινής Ελληνικής, ιδίως για τον 9ο-12ο αιώνα), Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften (Έκδοση της Αυστριακής Ακαδημίας Επιστημών)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	προσημείωσῐς	αἱ	προσημειώσεις
γενική	τῆς	προσημειώσεως	τῶν	προσημειώσεων
δοτική	τῇ	προσημειώσει	ταῖς	προσημειώσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	προσημείωσῐν	τὰς	προσημειώσεις
κλητική ὦ!		προσημείωσῐ		προσημειώσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		προσημειώσει
γεν-δοτ	τοῖν		προσημειωσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

προσημείωσις < προσημειόω / προσημειῶ, προσημειοῦμαι + -σις (-ωσις)

Ουσιαστικό

προσημείωσις, -εως θηλυκό

• πρόγνωση (στον ⌘ Ευστάθιο)

Πηγές

• s.v. προσημειόομαι - σελ.746, τόμος 3ος - Liddell, Henry George. Scott, Robert, Αν. Κωνσταντινίδης (εκδ.) Μέγα λεξικόν της ελληνικής γλώσσης. Μετάφραση: Ξενοφών Π. Μόσχος. Επιμέλεια: Μιχαήλ Κωνσταντινίδης. Τυπογραφικά Καταστήματα Ανέστη Κωνσταντινίδη (1901-1906). Ανατύπωση: Ι. Σιδέρης, χ.χ. Τόμοι 4. - online στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου, Τμήμα Μαθηματικών