πρῳρεύς

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	πρῳρευ-
ονομαστική	ὁ	πρῳρεύς	οἱ	πρῳρεῖς - πρῳρῆς*
γενική	τοῦ	πρῳρέως	τῶν	πρῳρέων
δοτική	τῷ	πρῳρεῖ	τοῖς	πρῳρεῦσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	πρῳρέᾱ	τοὺς	πρῳρέᾱς
κλητική ὦ!		πρῳρεῦ		πρῳρεῖς - πρῳρῆς*
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		πρῳρῆ1 ή πρῳρεῖ2
γεν-δοτ	τοῖν		πρῳρέοιν
* αττικός τύπος 1 όπως στη Γραμματική του Smyth 2 όπως στη Γραμματική Γυμνασίου-Λυκείου Οικονόμου.
3η κλίση, ομάδα 'βασιλεύς', Κατηγορία 'βασιλεύς' όπως «βασιλεύς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

πρῳρεύς < πρῴρ(η) (πρώρα) + -εύς

Ουσιαστικό

πρῳρεύς αρσενικό

• (ναυτικός όρος) ο πρωρέας, ο λοστρόμος

Πηγές

• πρῳρεύς - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• πρῳρεύς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.