χαλεπότης

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	χαλεπότης	αἱ	χαλεπότητες
γενική	τῆς	χαλεπότητος	τῶν	χαλεποτήτων
δοτική	τῇ	χαλεπότητῐ	ταῖς	χαλεπότησῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	χαλεπότητᾰ	τὰς	χαλεπότητᾰς
κλητική ὦ!		χαλεπότης		χαλεπότητες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		χαλεπότητε
γεν-δοτ	τοῖν		χαλεποτήτοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'τάπης' όπως «τάπης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

χαλεπότης < χαλεπό(ς) + -της

Ουσιαστικό

χαλεπότης, -ητος

1. η δυσχέρεια, η μεγάλη δυσκολία
2. η τραχύτητα, η αγριότητα
3. (για έδαφος') το δύσβατο

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη χαλεπός

Πηγές

• χαλεπότης - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• χαλεπότης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.