ἀασμός

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	ἀασμός	οἱ	ἀασμοί
γενική	τοῦ	ἀασμοῦ	τῶν	ἀασμῶν
δοτική	τῷ	ἀασμῷ	τοῖς	ἀασμοῖς
αιτιατική	τὸν	ἀασμόν	τοὺς	ἀασμούς
κλητική ὦ!		ἀασμέ		ἀασμοί
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀασμώ
γεν-δοτ	τοῖν		ἀασμοῖν
2η κλίση όπως «ναός» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἀασμός < ἀάζω

Ουσιαστικό

ἀασμός αρσενικό

1. εκπνοή
2. η εκβολή πνεύματος