ἀκυρολεξία

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ἀκυρολεξίᾱ	αἱ	ἀκυρολεξίαι
γενική	τῆς	ἀκυρολεξίᾱς	τῶν	ἀκυρολεξιῶν
δοτική	τῇ	ἀκυρολεξίᾳ	ταῖς	ἀκυρολεξίαις
αιτιατική	τὴν	ἀκυρολεξίᾱν	τὰς	ἀκυρολεξίᾱς
κλητική ὦ!		ἀκυρολεξίᾱ		ἀκυρολεξίαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀκυρολεξίᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		ἀκυρολεξίαιν
1η κλίση, ομάδα 'χώρα', Κατηγορία 'σοφία' όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἀκυρολεξία < αρχαία ελληνική ἄκυρ(ος) + -ο- + -λεξία

Ουσιαστικό

ἀκυρολεξία θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) συνώνυμο του ἀκυρολογία: η ακυρολεξία, ακυριολεξία

  ※  αὐθέντης ... ἀντὶ τοῦ δεσπότης, ὅπερ ἔστιν ἀκυρολεξία. (Λεξικό Σούδα)

Πηγές

• ἀκυρολεξία - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.