ἀράχνης

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	ἀ˘ρᾰ(ᾱ)χνα-
ονομαστική	ὁ	ἀράχνης	οἱ	ἀράχναι
γενική	τοῦ	ἀράχνου	τῶν	ἀραχνῶν
δοτική	τῷ	ἀράχνῃ	τοῖς	ἀράχναις
αιτιατική	τὸν	ἀράχνην	τοὺς	ἀράχνᾱς
κλητική ὦ!		ἀράχνη		ἀράχναι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀράχνᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		ἀράχναιν
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι βραχύ. Δείτε και το θηλυκό ἀράχνη.
1η κλίση, ομάδα 'Ἀτρείδης', Κατηγορία 'Κρονίδης' όπως «Κρονίδης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἀράχνης < τύπος αρσενικού για το θηλυκό ἀράχνη

Ουσιαστικό

ἀράχνης, -ου αρσενικό, (θηλυκό ἀράχνη)

• (έντομο) αράχνη

  ※  7ος↑ αιώνας ⌘ Ἡσίοδος, Ἔργα καὶ Ἡμέραι, 777 (776-778)

  ἡ δὲ δυωδεκάτη τῆς ἑνδεκάτης μέγ᾽ ἀμείνων· | τῇ γάρ τοι νῇ νήματ᾽ ἀερσιπότητος ἀράχνης | ἤματος ἐκ πλείου, ὅτε τ᾽ ἴδρις σωρὸν ἀμᾶται·

  Μα η δωδέκατη απ᾽ την ενδέκατη πολύ καλύτερη είναι. | Γιατί σ᾽ αυτή γνέθει τα νήματα η αράχνη που ίπταται ψηλά, | όταν η μέρα είναι πλήρης, όταν κι ο γνωστικός μαζεύει το σωρό του.

  Μετάφραση (2001): Σταύρος Γκιργκένης, Θεσσαλονίκη: Ζήτρος @greek‑language.gr

  ※  4ος↑ αιώνας ⌘ Ἀριστοτέλης, Προβλήματα (αμφίβολο)^w 26.61 @scaife.perseus

  Διὰ τί τὰ ἀράχνια τὰ πολλὰ ὅταν φέρηται, πνεύματός ἐστι σημεῖα; πότερον ὅτι ἐργάζεται ὁ ἀράχνης ἐν ταῖς εὐδίαις, φέρεται δὲ διὰ τὸ ψυχόμενον τὸν ἀέρα συνιέναι πρὸς τὴν γῆν, τὸ δὲ ψύχεσθαι ἀρχὴ χειμῶνος· σημεῖον οὖν ἡ φορὰ τῶν ἀραχνίων.

  ※  4ος↑ αιώνας ⌘ Ἀριστοτέλης, Τῶν περὶ τὰ ζῷα ἱστοριῶν, 9, 1 , p. 307 - @scaife.perseus

  Πόλεμος δὲ καὶ ἀσκαλαβώτῃ καὶ ἀράχνῃ· κατεσθίει γὰρ τοὺς ἀράχνας ὁ ἀσκαλαβώτης.

Άλλες μορφές

• δωρικός τύπος : ἀράχνας
• ἄραχνος
• ἀραχνός

Κλιτικός τύπος ουσιαστικού

ἀράχνης θηλυκό

• γενική ενικού του ἀράχνη

Πηγές

• ἀράχνης - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἀράχνης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.