ἀρτάνη

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	ἀρτᾰν-
ονομαστική	ἡ	ἀρτάνη	αἱ	ἀρτάναι
γενική	τῆς	ἀρτάνης	τῶν	ἀρτανῶν
δοτική	τῇ	ἀρτάνῃ	ταῖς	ἀρτάναις
αιτιατική	τὴν	ἀρτάνην	τὰς	ἀρτάνᾱς
κλητική ὦ!		ἀρτάνη		ἀρτάναι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀρτάνᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		ἀρτάναιν
Το φωνήεν της παραλήγουσας είναι βραχύ.
1η κλίση, ομάδα 'γνώμη', Κατηγορία 'δίκη' όπως «βελόνη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἀρτάνη < ἀρτάω

Ουσιαστικό

ἀρτάνη, -ης θηλυκό

1. σχοινί από το οποίο κρεμιέται κάτι
2. θηλιά, βρόχος

   ※  5ος πκε αιώνας ⌘ Σοφοκλῆς, Οἰδίπους Τύραννος, στίχ. 1266 (1264-1266)

   ὃ δέ, | ὅπως ὁρᾷ νιν, δεινὰ βρυχηθεὶς τάλας, | χαλᾷ κρεμαστὴν ἀρτάνην.

   Όταν την είδε βρυχάται δεινά | και κόβει της κρεμάλας το σκοινί.

   Μετάφραση (2000): Κ. Χ. Μύρης, Αθήνα: ΟΕΔΒ @greek‑language.gr

   ※  5ος πκε αιώνας ⌘ Σοφοκλῆς, Ἀντιγόνη, στίχ. 54 (53-54)

   ἔπειτα μήτηρ καὶ γυνή, διπλοῦν ἔπος, | πλεκταῖσιν ἀρτάναισι λωβᾶται βίον·

   Έπειτα εκείνη, που ᾽χε το διπλό τ᾽ όνομα μάνας και γυναίκας του, | με θηλιά στο λαιμό πήε ντροπιασμένη··

   Μετάφραση (1940): Ιωάννης Ν. Γρυπάρης), Αθήνα: Εστία @greek‑language.gr

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη ἀρτάω

Πηγές

• ἀρτάνη - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἀρτάνη - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.