ἡδύτης

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	ἡδῠτητ-
ονομαστική	ἡ	ἡδύτης	αἱ	ἡδύτητες
γενική	τῆς	ἡδύτητος	τῶν	ἡδυτήτων
δοτική	τῇ	ἡδύτητῐ	ταῖς	ἡδύτησῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	ἡδύτητᾰ	τὰς	ἡδύτητᾰς
κλητική ὦ!		ἡδύτης		ἡδύτητες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἡδύτητε
γεν-δοτ	τοῖν		ἡδυτήτοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'τάπης' όπως «τάπης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἡδύτης (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική ἡδύ(ς) + -της

Ουσιαστικό

ἡδύτης θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) γλυκύτητα, ηδύτητα

Πηγές

• ἡδύτης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.