ἰγδίον

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση)
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	ἰγδίον	τὰ	ἰγδίᾰ
γενική	τοῦ	ἰγδίου	τῶν	ἰγδίων
δοτική	τῷ	ἰγδίῳ	τοῖς	ἰγδίοις
αιτιατική	τὸ	ἰγδίον	τὰ	ἰγδίᾰ
κλητική ὦ!		ἰγδίον		ἰγδίᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἰγδίω
γεν-δοτ	τοῖν		ἰγδίοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'τέκνον' όπως «τέκνον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἰγδίον < ἴγδ(ις) + υποκοριστικό επίθημα -ίον

Ουσιαστικό

ἰγδίον ουδέτερο

• (ελληνιστική κοινή) γουδί

  ※  εἰ δὲ ὕδωρ μὴ ἔχει τὸ ἰγδίον, ὑποστρέφουσιν οἱ σίκυοι, καὶ ὑποκαμφθήσονται. (Γεωπονικά, 12, 19, 5, 5)

Συγγενικές λέξεις

• ἴγδη
• ἴγδις

Συνώνυμα

• ἴγδη
• ἴγδις

Σημειώσεις

• και στην καθαρεύουσα το γουδί

  ※  […] αφού επί πολύ διάστημα της ημέρας κατέτριβεν εις το ιγδίον τα φάρμακα τα προωρισμένα διά την ευεξίαν του σώματος, είχε την γενναιότητα να κατατρίβη κατόπιν τας λοιπάς του ώρας εις την ανάγνωσιν μυθιστορημάτων […] (Χαράλαμπος Άννινος, Αττικαί ημέραι)

Πηγές

• ἰγδίον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.