ἰνδικτιών

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ἰνδικτιών	αἱ	ἰνδικτιῶνες
γενική	τῆς	ἰνδικτιῶνος	τῶν	ἰνδικτιώνων
δοτική	τῇ	ἰνδικτιῶνῐ	ταῖς	ἰνδικτιῶσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	ἰνδικτιῶνᾰ	τὰς	ἰνδικτιῶνᾰς
κλητική ὦ!		ἰνδικτιών		ἰνδικτιῶνες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἰνδικτιῶνε
γεν-δοτ	τοῖν		ἰνδικτιώνοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'χειμών' όπως «χειμών» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἰνδικτιών < (άμεσο δάνειο) λατινική indictio < indico < dico

Ουσιαστικό

ἰνδικτιών, -ῶνος θηλυκό

• (όψιμη ελληνιστική κοινή , μονάδα μέτρησης χρόνου) η ινδικτιώνα, που εισάχθηκε στο ρωμαϊκό ημερολόγιο το πρώτο έτος του Ιουλίου Καίσαρα

  ἰνδικτιών@scaife.perseus

Συνώνυμα

• ἐπινέμησις
• ἴνδικτος

Πηγές

• ⌘ Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία, .
  Ως ελληνιστικό, μεσαιωνικό και καθαρεύουσα.