εὐτραπελία

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	εὐτραπελίᾱ	αἱ	εὐτραπελίαι
γενική	τῆς	εὐτραπελίᾱς	τῶν	εὐτραπελιῶν
δοτική	τῇ	εὐτραπελίᾳ	ταῖς	εὐτραπελίαις
αιτιατική	τὴν	εὐτραπελίᾱν	τὰς	εὐτραπελίᾱς
κλητική ὦ!		εὐτραπελίᾱ		εὐτραπελίαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		εὐτραπελίᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		εὐτραπελίαιν
1η κλίση, ομάδα 'χώρα', Κατηγορία 'σοφία' όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

εὐτραπελία < εὐτράπελ(ος) + -ία

Ουσιαστικό

εὐτραπελία θηλυκό

1. η ιδιότητα του ευτράπελου· ζωηρότητα, χιούμορ, αστεϊσμός

   (στον πληθυντικό: αἱ εὐτραπελίαι) οι αστειότητες, η ευθυμία

2. (σπάνιο, με αρνητική σημασία) βωμολοχία

Πηγές

• εὐτραπελία - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• εὐτραπελία - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.
• Πάπυρος–Λαρούς–Μπριτάννικα: Λεξικό της ελληνικής γλώσσας, αρχαίας - μεσαιωνικής - νέας, ερμηνευτικό - ετυμολογικό. Αθήνα: Πάπυρος, 1981‑1994, έκδοση: 2013.