Παλληνεύς

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	Παλληνεύς	οἱ	Παλληνεῖς - Παλληνῆς*
γενική	τοῦ	Παλληνέως	τῶν	Παλληνέων
δοτική	τῷ	Παλληνεῖ	τοῖς	Παλληνεῦσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	Παλληνέᾱ	τοὺς	Παλληνέᾱς
κλητική ὦ!		Παλληνεῦ		Παλληνεῖς - Παλληνῆς*
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		Παλληνῆ1 ή Παλληνεῖ2
γεν-δοτ	τοῖν		Παλληνέοιν
* αττικός τύπος 1 όπως στη Γραμματική του Smyth 2 όπως στη Γραμματική Γυμνασίου-Λυκείου Οικονόμου.
3η κλίση, ομάδα 'βασιλεύς', Κατηγορία 'βασιλεύς' όπως «βασιλεύς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

Παλληνεύς < Παλλήνη + -εύς

Ουσιαστικό

Παλληνεύς αρσενικό (θηλυκό Παλληνίς)

• (πατριδωνυμικό) ο κάτοικος του δήμου της Παλλήνης

Πηγές

• Παλλήνη - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• Παλληνεύς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.