αποκαθήλωση

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	αποκαθήλωση	οι	αποκαθηλώσεις
γενική	της	αποκαθήλωσης*	των	αποκαθηλώσεων
αιτιατική	την	αποκαθήλωση	τις	αποκαθηλώσεις
κλητική		αποκαθήλωση		αποκαθηλώσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, αποκαθηλώσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

αποκαθήλωση < μεσαιωνική ελληνική ἀποκαθήλωσις < ἀποκαθηλόω < ἀπό + (ελληνιστική κοινή) καθηλόω < κατά + αρχαία ελληνική ἧλος

Ουσιαστικό

αποκαθήλωση θηλυκό

• η διαδικασία ή το αποτέλεσμα του αποκαθηλώνω

Μεταφράσεις

    αποκαθήλωση

γαλλικά : déclouage (fr)