διαμένω

Ελληνικά (el)

Ετυμολογία

διαμένω < αρχαία ελληνική διαμένω < διά + μένω ((σημασιολογικό δάνειο) γαλλική résider)

Προφορά

ΔΦΑ : /ði.a.ˈmε.nɔ/ και /ðʝa.ˈmε.nɔ/

Ρήμα

διαμένω

• (λόγιο) μένω κάπου, κατοικώ

Συγγενικές λέξεις

• διαμένων
• διαμονή
• διαμονητήριο
• → δείτε τις λέξεις διά και μένω

Δείτε επίσης

• ενδιαιτώμαι
• κατοικοεδρεύω

Κλίση

    Ενεργητική φωνή

Εξακολουθητικοί χρόνοι
πρόσωπα	Ενεστώτας	Παρατατικός	Εξ. Μέλλ.	Υποτακτική	Προστακτική	Μετοχή
α' ενικ.	διαμένω	διέμενα	θα διαμένω	να διαμένω		διαμένοντας
β' ενικ.	διαμένεις	διέμενες	θα διαμένεις	να διαμένεις	διάμενε
γ' ενικ.	διαμένει	διέμενε	θα διαμένει	να διαμένει
α' πληθ.	διαμένουμε	διαμέναμε	θα διαμένουμε	να διαμένουμε
β' πληθ.	διαμένετε	διαμένατε	θα διαμένετε	να διαμένετε	διαμένετε
γ' πληθ.	διαμένουν(ε)	διέμεναν διαμέναν(ε)	θα διαμένουν(ε)	να διαμένουν(ε)
Συνοπτικοί χρόνοι
πρόσωπα		Αόριστος	Συνοπτ. Μέλλ.	Υποτακτική	Προστακτική	Απαρέμφατο
α' ενικ.		διέμεινα	θα διαμείνω	να διαμείνω		διαμείνει
β' ενικ.		διέμεινες	θα διαμείνεις	να διαμείνεις	διάμεινε
γ' ενικ.		διέμεινε	θα διαμείνει	να διαμείνει
α' πληθ.		διαμείναμε	θα διαμείνουμε	να διαμείνουμε
β' πληθ.		διαμείνατε	θα διαμείνετε	να διαμείνετε	διαμείντε
γ' πληθ.		διέμειναν διαμείναν(ε)	θα διαμείνουν(ε)	να διαμείνουν(ε)
Συντελεσμένοι χρόνοι
πρόσωπα	Παρακείμενος	Υπερσυντέλικος	Συντελ. Μέλλ.	Υποτακτική	Προστακτική
α' ενικ.	έχω διαμείνει	είχα διαμείνει	θα έχω διαμείνει	να έχω διαμείνει
β' ενικ.	έχεις διαμείνει	είχες διαμείνει	θα έχεις διαμείνει	να έχεις διαμείνει
γ' ενικ.	έχει διαμείνει	είχε διαμείνει	θα έχει διαμείνει	να έχει διαμείνει
α' πληθ.	έχουμε διαμείνει	είχαμε διαμείνει	θα έχουμε διαμείνει	να έχουμε διαμείνει
β' πληθ.	έχετε διαμείνει	είχατε διαμείνει	θα έχετε διαμείνει	να έχετε διαμείνει
γ' πληθ.	έχουν διαμείνει	είχαν διαμείνει	θα έχουν διαμείνει	να έχουν διαμείνει

Μεταφράσεις

    διαμένω

αγγλικά : reside (en), inhabit (en), stay (en), abide (en), dwell (en) γαλλικά : résider (fr) γερμανικά : aufhalten (de)