διαμένων

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	διαμένων	η	διαμένουσα	το	διαμένον
γενική	του	διαμένοντος & διαμένοντα¹	της	διαμένουσας & διαμενούσης^*	του	διαμένοντος
αιτιατική	τον	διαμένοντα	τη	διαμένουσα	το	διαμένον
κλητική		διαμένων		διαμένουσα		διαμένον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	διαμένοντες	οι	διαμένουσες	τα	διαμένοντα
γενική	των	διαμενόντων	των	διαμενουσών	των	διαμενόντων
αιτιατική	τους	διαμένοντες	τις	διαμένουσες	τα	διαμένοντα
κλητική		διαμένοντες		διαμένουσες		διαμένοντα
Ίδιες είναι οι αρχαίες καταλήξεις για τα τρία γένη: -ων, -ουσα, -ον 1 νεότερος τύπος * παλιότερος λόγιος τύπος
ομάδα 'τρέχων', Κατηγορία όπως «απάδων» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

διαμένων < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική διαμένων, μετοχή ενεργητικού ενεστώτα του ρήματος διαμένω < διά + μένω

διαμένων, -ουσα, -ον

(λόγιο) που διαμένει / κατοικεί κάπου, χωρίς να προσδιορίζεται αν του ανήκει η γη, το κτίσμα ή ο τόπος

διαμένων