τόπος

Νέα ελληνικά (el)[επεξεργασία]

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	τόπος	οι	τόποι
γενική	του	τόπου	των	τόπων
αιτιατική	τον	τόπο	τους	τόπους
κλητική		τόπε		τόποι
Κατηγορία όπως «δρόμος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία [επεξεργασία]

τόπος < (κληρονομημένο) αρχαία ελληνική τόπος (< ινδοευρωπαϊκή ρίζα *top- (κείμαι) ή *tekʷ-)

(όρος μαθηματικών) < (σημασιολογικό δάνειο) νεολατινική locus^[1]

Προφορά[επεξεργασία]

ΔΦΑ : /ˈto.pos/

τυπογραφικός συλλαβισμός : τό‐πος

Ουσιαστικό[επεξεργασία]

τόπος αρσενικό

μέρος, χώρος
(μαθηματικά) σύνολο σημείων του επιπέδου ή του χώρου με μια κοινή ιδιότητα

Εκφράσεις[επεξεργασία]

αφήνω στον τόπο: σκοτώνω κάποιον ακαριαία.
έμεινα στον τόπο: πέθανα ακαριαία, → δείτε την έκφραση: τα κακάρωσα
κοινός τόπος: κάτι που όλοι παραδέχονται ή επαναλαμβάνουν - κοινοτοπία
κατά τόπους: τοπικά, σε κάποιες περιοχές.
Άγιοι Τόποι: εκεί όπου γεννήθηκε, έζησε και έδρασε ο Xριστός.
κρανίου τόπος
επί τόπου: σε συγκεκριμένο σημείο, με παρουσία συγκεκριμένου ατόμου σε μία ακριβή τοποθεσία.
από τόπο σε τόπο: από περιοχή σε περιοχή.
τόπος αναπαύσεως: η μετά θάνατον αιώνια ζωή.
πιάνω τόπο: (κυριολεκτικά) καταλαμβάνω χώρο, (μτφ) φέρνω θετικό αποτέλεσμα.
δίνω τόπο στην οργή: συγκρατώ το θυμό μου.
κάνω τόπο σε κάποιον: ανοίγω το δρόμο σε κάποιον να περάσει.
τόπο στα νιάτα!: προτροπή στους γεροντότερους να δώσουν ευκαιρίες εξέλιξης στους νέους.
εκτός τόπου και χρόνου: εκτός πραγματικότητας.
κουνήσου από τη θέση σου/ από τον τόπο σου
δεν τον χωράει ο τόπος.