δικαίωσις

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	δικαίωσῐς	αἱ	δικαιώσεις
γενική	τῆς	δικαιώσεως	τῶν	δικαιώσεων
δοτική	τῇ	δικαιώσει	ταῖς	δικαιώσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	δικαίωσῐν	τὰς	δικαιώσεις
κλητική ὦ!		δικαίωσῐ		δικαιώσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		δικαιώσει
γεν-δοτ	τοῖν		δικαιωσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

δικαίωσις < δικαιόω / δικαιώ + -σις

Ουσιαστικό

δικαίωσις, -εως θηλυκό

1. (νομικός όρος) απονομή δικαιοσύνης (είτε με ποινή, είτε με αθώωση)
2. (νομικός όρος) δίκαιη κρίση
3. (νομικός όρος) απαίτηση, απαίτηση
4. (ελληνιστική σημασία) η δικαίωση

Πηγές

• δικαίωσις - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• δικαίωσις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.