διψυχία

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

λόγια μεσαιωνική ελληνική με αρχαία κλίση
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	διψυχία	αἱ	διψυχίαι
γενική	τῆς	διψυχίας	τῶν	διψυχιῶν
δοτική	τῇ	διψυχίᾳ	ταῖς	διψυχίαις
αιτιατική	τὴν	διψυχίαν	τὰς	διψυχίας
κλητική ὦ!		διψυχία		διψυχίαι
1η κλίση, ομάδα 'χώρα', Κατηγορία 'σοφία' όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

διψυχία < (κληρονομημένο) αρχαία ελληνική δῐψῡχίᾱ

Ουσιαστικό

διψυχία θηλυκό

• αμφιβολία, αβεβαιότητα, το αναποφάσιστο

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	δῐψῡχῐᾱ-
ονομαστική	ἡ	διψυχίᾱ	αἱ	διψυχίαι
γενική	τῆς	διψυχίᾱς	τῶν	διψυχιῶν
δοτική	τῇ	διψυχίᾳ	ταῖς	διψυχίαις
αιτιατική	τὴν	διψυχίᾱν	τὰς	διψυχίᾱς
κλητική ὦ!		διψυχίᾱ		διψυχίαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		διψυχίᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		διψυχίαιν
1η κλίση, ομάδα 'χώρα', Κατηγορία 'σοφία' όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

δῐψῡχίᾱ < δίψυχ(ος) + -ία

Ουσιαστικό

δῐψῡχίᾱ, -ας θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

1. αμφιβολία, δισταγμός, αβεβαιότητα

   ※  1ος↓ αιώνας Πάπας Κλήμης Α΄, Πρὸς Κορινθίους Β΄, ιθ΄

   ἐνίοτε γὰρ πονηρὰ πράσσοντες οὐ γινώσκομεν διὰ τὴν διψυχίαν καὶ ἀπιστίαν τὴν ἐνοῦσαν ἐν τοῖς στήθεσιν ἡμῶν, καὶ ἐσκοτίσμεθα τὴν διάνοιαν ὑπὸ τῶν ἐπιθυμιῶν τῶν ματαίων.

   ※  2ος↓ αιώνας ⌘ Καινή Διαθήκη, Ἀπόκρυφα, Ὁ Ποιμὴν τοῦ Ἑρμᾶ, ιε΄

   οὗτοί εἰσιν οἱ πεπιστευκότες μέν, ἀπὸ δὲ τῆς διψυχίας αὐτῶν ἀφίουσιν τὴν ὁδὸν αὐτῶν τὴν ἀληθινήν

   ※  2ος↓ αιώνας ⌘ Καινή Διαθήκη, Ἀπόκρυφα, Ὁ Ποιμὴν τοῦ Ἑρμᾶ, ιη΄

   ἀλλ’ αἱ διψυχίαι ὑμῶν ἀσυνέτους ὑμᾶς ποιοῦσιν καὶ τὸ μὴ ἔχειν τὴν καρδίαν ὑμῶν πρὸς τὸν κύριον.

2. (στον Ησύχιο) → δείτε τη λέξη ἀπορία

   ※  ⌘ Ἡσύχιος (5ος αιώνας κε), Γλῶσσαι, Δ

   *<διψῆν>
   διψᾶν vgA <Ἀττικῶς> vg  : <διψυχία>· ἀπορία

Συγγενικά

• δίψυχος
• διψυχέω

Πηγές

• διψυχία - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.