επίκληρος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	επίκληρος	οι	επίκληροι
γενική	του	επίκληρου & επικλήρου	των	επίκληρων & επικλήρων
αιτιατική	τον	επίκληρο	τους	επίκληρους & επικλήρους
κλητική		επίκληρε		επίκληροι
Οι δεύτεροι τύποι, παλιότεροι, λόγιοι.
Κατηγορία όπως «καρδινάλιος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

επίκληρος < αρχαία ελληνική ἐπίκληρος < ἐπί + κλῆρος

Ουσιαστικό

επίκληρος θηλυκό

• (νομικός όρος) η κληρονόμος μιας περιουσίας· στην αρχαία Αθήνα έπρεπε να την παντρευτεί ο πλησιέστερος συγγενής της, και γι’ αυτό είχε το δικαίωμα να πάρει διαζύγιο από την πρώτη του σύζυγο

Δείτε επίσης

• επίκληρος στη Βικιπαίδεια 

Μεταφράσεις

    επίκληρος

αρχαία ελληνική : ἐπίκληρος (en) αγγλικά : heiress (en)