ηγεμόνευση

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	ηγεμόνευση	οι	ηγεμονεύσεις
γενική	της	ηγεμόνευσης*	των	ηγεμονεύσεων
αιτιατική	την	ηγεμόνευση	τις	ηγεμονεύσεις
κλητική		ηγεμόνευση		ηγεμονεύσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, ηγεμονεύσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ηγεμόνευση < ηγεμονεύ(ω) + -σις > -ση

Προφορά

ΔΦΑ : /i.ʝeˈmo.nef.si/

τυπογραφικός συλλαβισμός : η‐γε‐μό‐νευ‐ση

Ουσιαστικό

ηγεμόνευση θηλυκό

• η διαδικασία ή το αποτέλεσμα του ηγεμονεύω
  1. το να είναι κάποιος ηγεμόνας σε μια περιοχή
  2. το να κυριαρχεί κάποιος, να έχει τον έλεγχο μιας κατάστασης ή την υπεροχή

Άλλες μορφές

• ηγεμονία

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη ηγεμόνας

Μεταφράσεις

    ηγεμόνευση