θεημάχος

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	θεημάχος	τὸ	θεημάχον
γενική	τοῦ/τῆς	θεημάχου	τοῦ	θεημάχου
δοτική	τῷ/τῇ	θεημάχῳ	τῷ	θεημάχῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	θεημάχον	τὸ	θεημάχον
κλητική ὦ!		θεημάχε		θεημάχον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	θεημάχοι	τὰ	θεημάχᾰ
γενική	τῶν	θεημάχων	τῶν	θεημάχων
δοτική	τοῖς/ταῖς	θεημάχοις	τοῖς	θεημάχοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	θεημάχους	τὰ	θεημάχᾰ
κλητική ὦ!		θεημάχοι		θεημάχᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	θεημάχω	τὼ	θεημάχω
γεν-δοτ	τοῖν	θεημάχοιν	τοῖν	θεημάχοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «τοξοβόλος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

θεημάχος < θεημ-, ποιητικός τύπος του θεομ- (όπως στο θεομάχος) + -μάχος

Επίθετο

θεημάχος, -ος, -ον

• (ελληνιστική κοινή) άλλη μορφή του θεομάχος

Πηγές

• θεημάχος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• θεημάχος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.