θεραπαινίς

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	θεραπαινίς	αἱ	θεραπαινίδες
γενική	τῆς	θεραπαινίδος	τῶν	θεραπαινίδων
δοτική	τῇ	θεραπαινίδῐ	ταῖς	θεραπαινίσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	θεραπαινίδᾰ	τὰς	θεραπαινίδᾰς
κλητική ὦ!		θεραπαινίς*		θεραπαινίδες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		θεραπαινίδε
γεν-δοτ	τοῖν		θεραπαινίδοιν
Με βραχύ γιώτα στο θέμα -ίς -ίδος. * Κατά τη Γραμματική του Smyth, η κλητική ενικού χωρίς το -ς
3η κλίση, Κατηγορία 'πατρίς' όπως «πατρίς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

θεραπαινίς < θεράπαιν(α) + υποκοριστικό επίθημα -ίς, θηλυκό του θεράπων

ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇘ νέα ελληνικά: θεραπαινίδα

Ουσιαστικό

θεραπαινίς θηλυκό

• (χωρίς υποκοριστική σημασία) συνώνυμο του θεράπαινα: υπηρέτρια, πιστή δούλα

Παράγωγα

• θεραπαινίδιον (υποκοριστικό)

Πηγές

• θεραπαινίς - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• θεραπαινίς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.