κακότης

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	κακότης	αἱ	κακότητες
γενική	τῆς	κακότητος	τῶν	κακοτήτων
δοτική	τῇ	κακότητῐ	ταῖς	κακότησῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	κακότητᾰ	τὰς	κακότητᾰς
κλητική ὦ!		κακότης		κακότητες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		κακότητε
γεν-δοτ	τοῖν		κακοτήτοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'τάπης' όπως «τάπης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κακότης < κακό(ς) + -της

Ουσιαστικό

κακότης, -ητος θηλυκό

1. κακία
2. ανανδρία, δειλία
3. μοχθηρία, πονηριά
4. (γενικά) κακή κατάσταση, κακοδαιμονία, αθλιότητα

Πηγές

• κακότης - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• κακότης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.