καρακόλι

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	το	καρακόλι	τα	καρακόλια
γενική		—		—
αιτιατική	το	καρακόλι	τα	καρακόλια
κλητική		καρακόλι		καρακόλια
Η κατάληξη του πληθυντικού -ια προφέρεται με συνίζηση.
Κατηγορία όπως «παιδάκι» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

καρακόλι < (άμεσο δάνειο) τουρκική karakol + -ι

Η τουρκική λέξη σύμφωνα με μία άποψη προέρχεται από τη βενετική caraguol < ισπανική caracol ή σύμφωνα με άλλη άποψη από τη μογγολική karagul / qarayul (φρουρά). → δείτε τη λέξη καραούλι

Προφορά

ΔΦΑ : /ka.ɾaˈko.li/

τυπογραφικός συλλαβισμός : κα‐ρα‐κό‐λι

Ουσιαστικό

καρακόλι ουδέτερο

1. (στρατιωτική αργκό) στρατονόμος
2. (μεταφορικά, κρητικά) αστυνομική περίπολος
3. (στρατιωτικός όρος, παρωχημένο) πολεμική τακτική έφιππων μονάδων κατά τον 16ο αιώνα
4. (λαϊκό, παρωχημένο) δασοφύλακας
5. (λαϊκό, παρωχημένο) χωροφύλακας
6. (μεταφορικά, παρωχημένο) ενέδρα

Συγγενικά

• καρακουλίζω
• καρακουλουξής

Μεταφράσεις

    καρακόλι

αγγλικά : forest ranger (en), patrol (en), military police (en) γαλλικά : police militaire (fr)

Πηγές

• Ορφανός, Βασίλης (2020) Τουρκικά δάνεια στα Ελληνικά της Κρήτης, Propylaeum, Heidelberg University Library 2020 (DOI), download.σελ.1-405.pdf, 1η έκδοση:2014