κατοίκησις

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	κατοίκησῐς	αἱ	κατοικήσεις
γενική	τῆς	κατοικήσεως	τῶν	κατοικήσεων
δοτική	τῇ	κατοικήσει	ταῖς	κατοικήσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	κατοίκησῐν	τὰς	κατοικήσεις
κλητική ὦ!		κατοίκησῐ		κατοικήσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		κατοικήσει
γεν-δοτ	τοῖν		κατοικησέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κατοίκησις < κατοικέω, κατοικη- + -σις

ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇘ νέα ελληνικά: κατοίκηση

Ουσιαστικό

κατοίκησις θηλυκό

1. η κατοίκηση, διαμονή
2. η κατοικία
3. κατοικημένη περιοχή

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις κάτοικος και οἶκος

Πηγές

• κατοίκησις - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• κατοίκησις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.