κνημίς

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	κνημίς	αἱ	κνημῖδες
γενική	τῆς	κνημῖδος	τῶν	κνημίδων
δοτική	τῇ	κνημῖδῐ	ταῖς	κνημῖσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	κνημῖδᾰ	τὰς	κνημῖδᾰς
κλητική ὦ!		κνημίς*		κνημῖδες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		κνημῖδε
γεν-δοτ	τοῖν		κνημίδοιν
Με μακρό γιώτα στο θέμα -ίς -ῖδος. * Κατά τη Γραμματική του Smyth, η κλητική ενικού χωρίς το -ς
3η κλίση, Κατηγορία 'πατρίς' όπως «σφραγίς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Αρχαίος Αθηναίος οπλίτης βάζει την κνημίδα του. Αττικός αμφορέας 550-520 πκε

Ετυμολογία

κνημίς < κνήμ(η) +-ίς

Ουσιαστικό

κνημίς, -ῖδος θηλυκό

• (οπλισμός) η περικνημίδα (μέρος της πανοπλίας για την προστασία των ποδιών από το γόνατο και κάτω)

  ≈ συνώνυμα: περικνημίς

Συγγενικά

• ἐϋκνήμις
• βαθυκνήμις
• δασυκνήμις
• κνημιδοφόρος
• παρακνήμιον
• παρακνημίς
• περικνημίς
• προκνημίς
• φιλοκνήμις
• χαλκοκνήμις
• χειροκνημίς, χειρόκνημις

→ και δείτε τη λέξη κνήμη

Δείτε επίσης

• (λατινικά) acrea

Πηγές

• κνημίς - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• κνημίς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.