κύπελλον

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	κύπελλον	τὰ	κύπελλᾰ
γενική	τοῦ	κυπέλλου	τῶν	κυπέλλων
δοτική	τῷ	κυπέλλῳ	τοῖς	κυπέλλοις
αιτιατική	τὸ	κύπελλον	τὰ	κύπελλᾰ
κλητική ὦ!		κύπελλον		κύπελλᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		κυπέλλω
γεν-δοτ	τοῖν		κυπέλλοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κύπελλον < υποκοριστικό του κύπη < ΙΕ ρίζα * κυπ-

Ουσιαστικό

κύπελλον ουδέτερο

1. κύπελλο

   Ὣς φάτο, μείδησεν δὲ θεὰ λευκώλενος Ἥρη, / μειδήσασα δὲ παιδὸς ἐδέξατο χειρὶ κύπελλον (Όμηρος, Ιλιάς, Α, 595-596)

2. αγγείο
3. ποτήρι
4. δοχείο

Συνώνυμα

• δέπας
• σκύφος