μηνυτήρ

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	μηνυτήρ	οἱ	μηνυτῆρες
γενική	τοῦ	μηνυτῆρος	τῶν	μηνυτήρων
δοτική	τῷ	μηνυτῆρῐ	τοῖς	μηνυτῆρσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	μηνυτῆρᾰ	τοὺς	μηνυτῆρᾰς
κλητική ὦ!		μηνυτήρ		μηνυτῆρες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		μηνυτῆρε
γεν-δοτ	τοῖν		μηνυτήροιν
3η κλίση, Κατηγορία 'κλητήρ' όπως «κλητήρ» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μηνυτήρ < μηνύω

Ουσιαστικό

μηνυτήρ αρσενικό

• ο οδηγός, αυτός που δίνει οδηγίες

Άλλες μορφές

• μηνύτωρ

Πηγές

• μηνυτήρ - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• μηνυτήρ - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.