μονάκριβος

Ελληνικά (el)

πτώση	ενικός
ονομαστική	μονάκριβος	μονάκριβη	μονάκριβο
γενική	μονάκριβου	μονάκριβης	μονάκριβου
αιτιατική	μονάκριβο	μονάκριβη	μονάκριβο
κλητική	μονάκριβε	μονάκριβη	μονάκριβο
πτώση	πληθυντικός
ονομαστική	μονάκριβοι	μονάκριβες	μονάκριβα
γενική	μονάκριβων	μονάκριβων	μονάκριβων
αιτιατική	μονάκριβους	μονάκριβες	μονάκριβα
κλητική	μονάκριβοι	μονάκριβες	μονάκριβα

Ετυμολογία

μονάκριβος < μονο- + ακριβός

Επίθετο

μονάκριβος

1. μοναδικός και ταυτόχρονα υπερβολικά αγαπητό πρόσωπο

   με πήρε τηλέφωνο ο μονάκριβός μου αδελφός

Μεταφράσεις

    μονάκριβος