μπακούρι

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	το	μπακούρι	τα	μπακούρια
γενική		—		—
αιτιατική	το	μπακούρι	τα	μπακούρια
κλητική		μπακούρι		μπακούρια
Η κατάληξη του πληθυντικού -ια προφέρεται με συνίζηση.
Κατηγορία όπως «παιδάκι» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μπακούρι < (άμεσο δάνειο) τουρκική bakir (ανέγγιχτος) < αραβική بكر (bikr)

Ουσιαστικό

μπακούρι ουδέτερο

1. ο εργένης

   ≈ συνώνυμα: μπεκιάρης

2. άνδρας που, θεληματικά ή όχι, δεν έχει ερωτική σύντροφο

Μεταφράσεις

    μπακούρι

γαλλικά : célibataire (fr)