μύρτο

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	το	μύρτο	τα	μύρτα
γενική	του	μύρτου	των	μύρτων
αιτιατική	το	μύρτο	τα	μύρτα
κλητική		μύρτο		μύρτα
Κατηγορία όπως «πεύκο» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μύρτο < (κληρονομημένο) αρχαία ελληνική μύρτον (ουδέτερο), τύπος του μύρτος (θηλυκό).

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈmiɾ.to/

τυπογραφικός συλλαβισμός : μύρ‐το

τονικό παρώνυμο: Μυρτώ

Ουσιαστικό

μύρτο ουδέτερο

1. (φρούτο) ο καρπός της μυρτιάς

   Τα μύρτα τρώγονται ωμά και γίνονται μ' αυτά εξαιρετικές μαρμελάδες. (Από το Διαδίκτυο)

2. (στον πληθυντικό: ανατομία) τμήματα του παρθενικού υμένα που παραμένουν μετά τη ρήξη του υμένα

Συνώνυμα

• μυρσινόκοκκος

Μεταφράσεις

    μύρτο