πιόμα

Νέα ελληνικά (el)[επεξεργασία]

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	το	πιόμα	τα	πιόματα
γενική	του	πιόματος	των	πιομάτων
αιτιατική	το	πιόμα	τα	πιόματα
κλητική		πιόμα		πιόματα
Κατηγορία όπως «κύμα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία [επεξεργασία]

πιόμα: Κατά τον Πετρούνια,^[1] < λέξη πίωμα με συνίζηση ⟨ιώ⟩ < (πίνω) αοριστικό θέμα υποτακτικής πιω- (όπως στο πιω) + -μα^[2] με ορθογραφική απλοποίηση. Δείτε επίσης, το μεσαιωνικό πιόμα. και το κατάπιομα. Διαφορετική περίπτωση το όμικρον στο πιοτό.

Κατά τον Μπαμπινιώτη,^[3] < μεσαιωνικό πιῶμα (δείτε πιόμα) < θέμα πιω- + -μα. Προτείνει γραφή με ωμέγα, πιώμα.

Προφορά[επεξεργασία]

ΔΦΑ : /ˈpço.ma/

τυπογραφικός συλλαβισμός : πιό‐μα

Ουσιαστικό[επεξεργασία]

πιόμα ουδέτερο (λαϊκότροπο)

το (αλκοολούχο) ποτό
≈ συνώνυμα: πιοτό, πιοτί, ποτό
η πόση

Σύνθετα[επεξεργασία]

απόπιομα
κατάπιομα
ξεροκατάπιομα
σύμπιομα
λήγουν σε -πιόμα - Αναστασιάδη-Συμεωνίδη, Άννα (2003) Αντίστροφο λεξικό της νέας ελληνικής Ινστιτούτο Νεοελληνικών Σπουδών. Ίδρυμα Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες)

Μεταφράσεις[επεξεργασία]

πιόμα

→ δείτε τις λέξεις πιοτό και πόση

Αναφορές[επεξεργασία]

↑ πιόμα - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας
ΣτΕ: Οι ετυμολογίες του Λεξικού, από τον Ευάγγελο Πετρούνια.
↑ «πιόμα» -Ανδριώτης, Νικόλαος Παντελής (1983) Ετυμολογικό λεξικό της κοινής νεοελληνικής. Θεσσαλονίκη: Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Ινστιτούτο Νεοελληνικών Σπουδών (Ίδρυμα Μανόλη Τριανταφυλλίδη). ISBN 960‑231‑036‑7. Έκδοση 3η, φωτοτυπική με διορθώσεις και προσθήκες του συγγραφέα. (1η έκδ:1951, 2η έκδ:1967)
↑ «πιώμα» - Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)[επεξεργασία]

Ετυμολογία [επεξεργασία]

πιόμα (πίνω) αοριστικό θέμα υποτακτικής πιω- + -μα. Για τη γραφή με όμικρον, δείτε το νεοελληνικό απόπιομα.

Ουσιαστικό[επεξεργασία]

πιόμα ουδέτερο

απόπιομα όπως στα νέα ελληνικά

Συγγενικά[επεξεργασία]

πιοτό(ν), ποτόν
πότος

→ και δείτε τη λέξη πίνω

Πηγές[επεξεργασία]

σελ.297, Τόμος 16 - Κριαράς, Εμμανουήλ. Λεξικό της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Τόμοι Α'-ΙΗ'. (Τόμοι ΙΕ'-ΙΗ' επιμ. Ιωάννης Ν. Καζάζης) πολυτονικό σύστημα: τόμοι 1-5, μεταγραφή σε μονοτονικό: τόμοι 6-τέλος], pdf.Βιβλιογραφία. Άπαντα Εμμανουήλ Κριαρά στην Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας.

[1] πιόμα - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας
ΣτΕ: Οι ετυμολογίες του Λεξικού, από τον Ευάγγελο Πετρούνια.

[2] «πιόμα» -Ανδριώτης, Νικόλαος Παντελής (1983) Ετυμολογικό λεξικό της κοινής νεοελληνικής. Θεσσαλονίκη: Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Ινστιτούτο Νεοελληνικών Σπουδών (Ίδρυμα Μανόλη Τριανταφυλλίδη). ISBN 960‑231‑036‑7. Έκδοση 3η, φωτοτυπική με διορθώσεις και προσθήκες του συγγραφέα. (1η έκδ:1951, 2η έκδ:1967)

[3] «πιώμα» - Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.

[1]

[2]

[3]

πιόμα

Πίνακας περιεχομένων

Νέα ελληνικά (el)[επεξεργασία]

Ετυμολογία [επεξεργασία]

Προφορά[επεξεργασία]

Ουσιαστικό[επεξεργασία]

Σύνθετα[επεξεργασία]

Μεταφράσεις[επεξεργασία]

Αναφορές[επεξεργασία]

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)[επεξεργασία]

Ετυμολογία [επεξεργασία]

Ουσιαστικό[επεξεργασία]

Συγγενικά[επεξεργασία]

Πηγές[επεξεργασία]

Μενού πλοήγησης

πιόμα

Νέα ελληνικά (el)[επεξεργασία]

Ετυμολογία [επεξεργασία]

Προφορά[επεξεργασία]

Ουσιαστικό[επεξεργασία]

Σύνθετα[επεξεργασία]

Μεταφράσεις[επεξεργασία]

Αναφορές[επεξεργασία]

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)[επεξεργασία]

Ετυμολογία [επεξεργασία]

Ουσιαστικό[επεξεργασία]

Συγγενικά[επεξεργασία]

Πηγές[επεξεργασία]

Μενού πλοήγησης

Αναζήτηση