στάσιμον

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	στάσιμον	τὰ	στάσιμᾰ
γενική	τοῦ	στασίμου	τῶν	στασίμων
δοτική	τῷ	στασίμῳ	τοῖς	στασίμοις
αιτιατική	τὸ	στάσιμον	τὰ	στάσιμᾰ
κλητική ὦ!		στάσιμον		στάσιμᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		στασίμω
γεν-δοτ	τοῖν		στασίμοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

στάσιμον < ουσιαστικοποιημένο ουδέτερο του επιθέτου στάσιμος

Ουσιαστικό

στάσιμον, -ου ουδέτερο

• (θέατρο) το στάσιμο

Κλιτικός τύπος επιθέτου

1. αιτιατική ενικού, αρσενικού γένους του στάσιμος
2. ονομαστική, αιτιατική και κλητική ενικού, ουδέτερου γένους του στάσιμος

Πηγές

• στάσιμος, στάσιμον - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• στάσιμος, στάσιμον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.