στρατήγιον

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	στρατήγιον	τὰ	στρατήγιᾰ
γενική	τοῦ	στρατηγίου	τῶν	στρατηγίων
δοτική	τῷ	στρατηγίῳ	τοῖς	στρατηγίοις
αιτιατική	τὸ	στρατήγιον	τὰ	στρατήγιᾰ
κλητική ὦ!		στρατήγιον		στρατήγιᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		στρατηγίω
γεν-δοτ	τοῖν		στρατηγίοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

στρατήγιον < στρατηγ(ός) + -ιον

Ουσιαστικό

στρατήγιον, -ου ουδέτερο

1. (ιστορία) τόπος συνεδρίασης των στρατηγών στην αρχαία Αθήνα
2. η σκηνή ενός στρατηγού
3. (στρατιωτικός όρος) στρατόπεδο

Άλλες μορφές

• (ελληνιστική κοινή) στρατηγεῖον

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις στρατηγός, στρατός και ἄγω

Πηγές

• στρατήγιον - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• στρατήγιον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.