συντάραξις

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	συντάραξῐς	αἱ	συνταράξεις
γενική	τῆς	συνταράξεως	τῶν	συνταράξεων
δοτική	τῇ	συνταράξει	ταῖς	συνταράξεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	συντάραξῐν	τὰς	συνταράξεις
κλητική ὦ!		συντάραξῐ		συνταράξεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		συνταράξει
γεν-δοτ	τοῖν		συνταραξέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

συντάραξις < συνταράσσω + -σις

Ουσιαστικό

συντάραξις θηλυκό

• μεγάλο πρόβλημα, ταραχή

Δείτε επίσης

• συντάραξη (κοινή νεοελληνική)

Πηγές

• συντάραξις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.