ταυρηλάτης

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	ταυρηλάτης	οἱ	ταυρηλάται
γενική	τοῦ	ταυρηλάτου	τῶν	ταυρηλατῶν
δοτική	τῷ	ταυρηλάτῃ	τοῖς	ταυρηλάταις
αιτιατική	τὸν	ταυρηλάτην	τοὺς	ταυρηλάτᾱς
κλητική ὦ!		ταυρηλάτᾰ		ταυρηλάται
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ταυρηλάτᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		ταυρηλάταιν
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι βραχύ.
1η κλίση, ομάδα 'στρατιώτης', Κατηγορία 'τοξότης' όπως «τοξότης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ταυρηλάτης < ταῦρ(ος) + -ηλάτης < ἐλαύνω

Επίθετο

ταυρηλάτης αρσενικό και ταυρελάτης

• αυτός που οδηγεί ταύρους, ο βουκόλος

Σημειώσεις

• όπως στρατηλάτης, αρματηλάτης

Πηγές

• ταυρηλάτης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.