τρίβος

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	τρίβος	οἱ	τρίβοι
γενική	τοῦ	τρίβου	τῶν	τρίβων
δοτική	τῷ	τρίβῳ	τοῖς	τρίβοις
αιτιατική	τὸν	τρίβον	τοὺς	τρίβους
κλητική ὦ!		τρίβε		τρίβοι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		τρίβω
γεν-δοτ	τοῖν		τρίβοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δρόμος' όπως «δρόμος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

τρίβος < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

τρίβος αρσενικό (αργότερα, και θηλυκό)

1. η οδός
2. (Χρειάζεται επεξεργασία)

Πηγές

• τρίβος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• τρίβος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.